Soek

Ik lees de laatste tijd veel. Boeken die ik zie als mentoren, die je als moderne mens in deze losse maatschappij vaak moet missen. Misschien had je vroeger veel meer ''gidsen'', toen mensen nog dicht bij elkaar leefden en ouderen tot hun dood in huis woonden bij hun kinderen. Toen ouderen nog respect afdwongen en oude wijsheden automatisch doorgaven omdat ze ter plekke bij radeloosheid en verdriet en onkunde huisden en iedereen meteen van raad konden voorzien vanuit hun schommelstoel bij de kachel. Tegenwoordig vragen we het gestalteloze Google en zien we (voor ons onbekende) oude mensen vaak als verpakkingen van wie ooit waren. Al is Google in feite ook de opvulling van alle wijsheid en kennis van de wereld, maar is bijna nooit toegespitst op het ware probleem en kan het slechts een puzzelstukje per keer oplossen. Ik houd van boeken, maar ook van oude mensen, al heb je ook niet leuke en ontevreden oude mensen die ''vermoerast'' zijn in klag

Open ik voor het slapengaan Nu.nl en het ALLEReerste wat er staat is dit hieronder (zie afbeelding) en vanmorgen dat stukje in de krant. Val je een keer flink op straat van de fiets (zie vorige blog), staat er meteen erna in het nieuws dat ik heel erg geluk heb gehad dus.. Ik heb een flinke dreun in mijn gezicht gehad en dat voel ik ook nog wel flink. Misschien is mijn neusbotje gebroken (en anders zeker gescheurd) maar zolang mijn neus niet scheef staat kan de dokter toch niets doen heb ik begrepen van Google. Ben zo blij en dankbaar ondanks mijn lelijke wond nu en dat ik er niet fraai uitzie de komende weken. Dankbaar dat ik niet bewusteloos raakte, mijn voortanden nog heb, mijn kaken heel zijn en geen hersenletsel heb (eigenlijk een wonder gezien hoe ik viel) al let ik wel op dat ik niet een lichte hersenschudding heb misschien. Beetje rustig aan deze week. En dat dan precies tussen 2 banen. Nét je vaste contract opgezegd (ik was op weg naar de afscheidslunch met de oud

Ik ben lelijk verwond: gevallen op mijn gezicht (vraag me niet hoe) en kreeg een diepe snee kado van de stoep, precies middenin in mijn gezicht, midden-inner kan niet. Van een fiets vallen gebeurt je maar een paar keer in je leven, en bij mij dit keer middenin een mooi stadje met mooie gladde steentjes en een stoeprand.  Ik verbaas me altijd over hoe dat vallen gaat. Zó snel. Ik bedacht me later dat het net zoiets is als je later nog fragmenten herinneren van vroeger: van een val herinner je ook maar een paar fragmenten, de rest gaat te snel. Ik herinner me alleen een fractie van het vallen zelf en de klap van mijn gezicht op het trottoir. Daarna bleef ik als vanzelf liggen zoals ik terecht kwam, alsof de tijd even stilstaat en dan ineens allemaal mensen.  Ik herinner me vooral al het mooie van na de val: Een meisje bleef staan en vragen of het ging en dat ik bloed op mijn gezicht had en hielp stelpen, een man kwam aanrennen en vroeg of ik bij hem in het busje stapte om naar h

Vanmiddag verjaardagsfeestje van mijn beste vriendin gehad. De vriendin waarmee ik de meeste dingen deel. Ze bleek heel veel andere vriendinnen te hebben. Ik wist dat wel, maar niet zó veel! Ik dacht 2 anderen, maar er zaten er wel 4 en er kwam nog een vijfde. Ze waren allemaal even leuk en aardig. Soms vind ik zoiets verwarrend, want zij heeft waarschijnlijk méér besties, en ik zie alleen haar op die manier op dit moment. Hóe doet ze dat? Dan ben ik maar een allenig mensje. Ik heb alleen haar, en dan nog 3 die ik vaker app dan zie (2x per jaar?). Die wonen nu eenmaal ver weg en eentje is BNer (die ik al vanaf peuter ken) en heeft bijna nooit de rust om af te spreken. Die heeft periodes dat ik haar bijna niet zie en dan na een jaar komt ze weer wekelijks langs en gaat het contact weer verder waar het was gebleven. Altijd even wennen en de teleurstelling verwerken als het intense contact ineens weer stopt voor Joost weet hoe lang. En een andere vriendin die ik al vanaf mijn 12e k

Ik zag er eerst tegenop, om mij in het ''vandaagse leven'' te gooien, maar het was heel fijn en gezellig. We reden naar de dichtstbijzijndste stad (is dat een woord?!!) en hebben lekker geshopt (voor mijzelf niks gekocht, maar voor haar des te meer) en daarna wilde ze met alle geweld naar de McDrive. Dus niet even eruit, maar als een date in de auto. Vindt ze veel knusser, ze vindt smakkende mensen om zich heen lang niet zo gezellig. Ze zag ook een leeftijdsgenootje en die liep “als een moeder”. Ik vroeg me af hoe moeders lopen dan. “Nou, gewoon, als een moeder. Handen in de zakken en beetje een huppelloopje, zo lopen alle moeders”. En ik smakte. “Oh, sorry hoor”. Ze vertelde dat ze heel blij was, dat het wel gek is misschien, maar dat je haar met nieuwe kleren zó blij kan maken. Ach.. ik snap dat wel, ik ben nu nog steeds blij als ik iets leuks vind. Gebeurt alleen niet meer zo vaak en ik heb al meer dan genoeg. En.. ik groei alleen in de breedte nog ergen

Ik voel me vandaag heel somber. Ik snap niet helemaal waar dat gevoel vandaan komt, maar het is heel naar. In gedachten ga je dan ook alles negatief zien. Alles lijkt zinloos. Ik zou vandaag met mijn dochter shoppen, maar ook daar zie ik als een berg tegenop. Dat vind ik echt erg, dat zelfs dát me tegen kan staan. Ik weet hoe belangrijk samen op stap gaan is en hoe fijn dat kan zijn. Wat kan ik zelf, ik wil weer ''zoefzoefen''! Ik ga met de auto in plaats van de trein heb ik bedacht, juist omdat ik het met de auto eng vind (ik vind veel eng de laatste tijd en ben bang voor mijn paniekaanvallen), maar als ik me daar niet overheen zet durf ik nooit meer ergens naartoe. Een goede vriendin van me heeft dat ook, zodat we van de zomer helemaal met de trein naar zee moesten met al onze koffers omdat we allebei niet durfden te rijden op de snelweg in het westen. En dan te bedenken dat ik vroeger overal heen zoefzoefde met mijn autootje en kindertjes achterin. Ik baal

Ochtend: opstaan, thee voor mij (dan pas koffie), thee met honing&melk aan puberdochter op bed brengen die vast haast heeft zo. De rest is al naar school en werk. Broodjes roosteren en voor ons klaarzetten. Zij heeft inderdaad haast (goh!) en eet 1 stukje van de door mij in vieren gedeelde boterham. “Wil je het voor me bewaren voor als ik straks terug ben?”. En weg is ze, door de stromende regen (zonder regenpak of plu) en ik neem een Latte en lees de krant. Mijn dag start op. Weer die gedachte dat het vanaf januari anders is. De krant brengt me op andere gedachten en ideeen (ik schrijf artikelen voor websites) en terwijl ik iets anders wil doen kom ik mijn toilettas tegen en doe alvast mijn mascara op.  Zelfs al ga ik nergens naartoe, ik kleed me elke dag mooi aan en doe mijn haar en wat make-up. Voor mijzelf, mijn gezin en om mij productiever te voelen. Ik vind dat fijn, ik kan zo weglopen en naar buiten. Ik pak toch maar mijn mobiel die ik eigenlijk de hele ochtend

Ik weet niet meer hoe ik erop kwam, maar gisteren bedacht ik me dat ik graag wilde visualiseren hoeveel dagen ik nog zou hebben tot ik 80 ben. Het is zo'n abstract begrip en zo ver-van-mijn-bed, zélfs als ik elke minuut besef hoe kwetsbaar het leven is. Stel ik mag zo oud worden, dan heb ik dus nog een bepaald aantal dagen en het leek me goed om dit eens te ZIEN. Elke dag weergegeven als een stip bijvoorbeeld die ik in kan kleuren zodra die voorbij is; om zo veel bewuster, dankbaarder en voorzichtiger met mijn tijd om te gaan. Door allerlei oorzaakjes kwam het er gisteren niet van om dit verder uit te zoeken (dingen doen & vergeten), maar zojuist bedacht ik me dat zo'n overzicht vast ook wel op internet te vinden is. Na een beetje zoeken kwam ik niet op een jarenschema, maar op een dagschema. Ook interessant om een dag zo eens te bekijken.  De dag visueel in hokjes. 1000 wakkere minuten per dag Stel je slaapt 7 of 8 uur per dag, dan houd je nog 16 of 17 wakkere ur

Kzit te denken om langzaamaan alvast te gaan wennen aan een soort ochtend routine. Niet wachten tot januari, als ik moet geloven aan kantoortijden en heel vroeg opstaan, maar nu alvast wat goede gewoontes ontwikkelen. Mijn gewoonte is nu opstaan wanneer ik dat wil en koffie. Heerlijk! En dan gaandeweg de dag huishouden, werken (maar ik mag dus zelf bepalen hoe laat, waar en wanneer), lezen, boodschappen, afspraken en zoal meer. Alleenzijntijd Ik geniet écht van de ochtenden, vooral als ik weet dat iedereen naar school is en werk en ik echt even alleen kan zijn en nog een héle dag voor me ligt. Komt omdat het echt druk is als iedereen thuis is. Die rust heb ik dan nodig, want ik haal energie uit stilte en alleenzijn. Ik sta dus niet al te laat op, zodat ik voor alles nog voldoende tijd heb voor de invasie van pubers (en vaak ook aanhang). Die zijn soms vroeg vrij! Dat is óók gezellig natuurlijk, begrijp me niet verkeerd, maar voor iemand die energie haalt uit rust en stilte ka