Engelen bestaan! Val maar eens

Ik ben lelijk verwond: gevallen op mijn gezicht (vraag me niet hoe) en kreeg een diepe snee kado van de stoep, precies middenin in mijn gezicht, midden-inner kan niet. Van een fiets vallen gebeurt je maar een paar keer in je leven, en bij mij dit keer middenin een mooi stadje met mooie gladde steentjes en een stoeprand. 

Ik verbaas me altijd over hoe dat vallen gaat. Zó snel. Ik bedacht me later dat het net zoiets is als je later nog fragmenten herinneren van vroeger: van een val herinner je ook maar een paar fragmenten, de rest gaat te snel. Ik herinner me alleen een fractie van het vallen zelf en de klap van mijn gezicht op het trottoir. Daarna bleef ik als vanzelf liggen zoals ik terecht kwam, alsof de tijd even stilstaat en dan ineens allemaal mensen. 

Ik herinner me vooral al het mooie van na de val: Een meisje bleef staan en vragen of het ging en dat ik bloed op mijn gezicht had en hielp stelpen, een man kwam aanrennen en vroeg of ik bij hem in het busje stapte om naar het ziekenhuis te gaan, een vrouw hielp me staande, een ander kwam mijn koptelefoon terugbrengen en nog een ander stalde haar fiets, belde naar haar werk dat ze later kwam en bracht MIJ naar mijn werk. Echt.. engelen bestaan. Val maar eens. 

Op de terugweg na het werk om 14:00 (ik leefde nog en had alleen een enorme glip op mijn neus en inmiddels kleurt alles blauw) vond ik nog onderstaand stukje (zie helemaal onderaan). Mooi voor wat ik nu doormaak wat betreft mijn nieuwe baan (eng). Vandaag was ik op weg voor de laatste meeting met mijn oude baas. Dus dat zit er ook op, alleen nog wat werken deze maand en dan is het exit oude baan. 

Wat ook gek was: op de heenweg zag ik een vrouw in de trein en die had zo’n rare (zwartgekleurde) plooi boven haar neus. Echt raar, bijna vel dat overlapt zoals een neushoorn dat heeft bij zijn pootjes.  Dat viel me zo op, nooit eerder gezien. En weet je; die glip van mij zit precies zo op mijn neus en nu zie er precies zo uit!! (alleen was het bij haar geen wond maar gewoon een diepe plooi denk ik). Raar toch? Lijkt bijna een voorteken. En ik zag tegelijkertijd links buiten een korte horizontale paal en daarvoor (iets dichterbij) een lange verticale  paal en door de stand van de trein leek het vanaf mijn blikveld precies een kruis. Getver! Dacht ik nog. Maar ik wil niet geloven in dat soort rare “voortekenen”. Maar goed.. die vrouw en dat kruis, ik hoop dat mijn val daar dan mee bedoeld was en niets ergers, als ik al in voortekenen zou geloven. Brr

Nu fijn thuis en heb me toch een zere neus. Ook zo apart, wanneer heb je dat nou: neuspijn. Komt niet zo vaak voor denk ik, welke oen valt ook op haar neus?!?

Ik.