Ik ben héél benieuwd naar mijzelf

Ik voel me vandaag heel somber. Ik snap niet helemaal waar dat gevoel vandaan komt, maar het is heel naar. In gedachten ga je dan ook alles negatief zien. Alles lijkt zinloos. Ik zou vandaag met mijn dochter shoppen, maar ook daar zie ik als een berg tegenop. Dat vind ik echt erg, dat zelfs dát me tegen kan staan. Ik weet hoe belangrijk samen op stap gaan is en hoe fijn dat kan zijn.

Wat kan ik zelf, ik wil weer ''zoefzoefen''!

Ik ga met de auto in plaats van de trein heb ik bedacht, juist omdat ik het met de auto eng vind (ik vind veel eng de laatste tijd en ben bang voor mijn paniekaanvallen), maar als ik me daar niet overheen zet durf ik nooit meer ergens naartoe. Een goede vriendin van me heeft dat ook, zodat we van de zomer helemaal met de trein naar zee moesten met al onze koffers omdat we allebei niet durfden te rijden op de snelweg in het westen. En dan te bedenken dat ik vroeger overal heen zoefzoefde met mijn autootje en kindertjes achterin. Ik baal zo van mijzelf, ik heb mijn wereldje zo klein gemaakt. En van daaruit lijkt alles ineens enger en nieuw en moet je weer opnieuw beginnen te ontdekken wat je allemaal zelf wel kan.

Zo ineens komt het op.. en gaat het ook weer

Het gaat nu wel weer een beetje. Het gaat met ups en downs en misschien is het ook wel pms. En ik las in een boek dat pms tijdens de overgang wel 2x langer kan duren. Dus niet een paar dagen van tevoren, maar dat het 2 weken goed met je gaat en dan weer 2 weken slecht. Misschien is het ook allemaal best normaal wat ik heb en ben ik wat gevoeliger. Het is fijn als je een vriendin hebt die precies datzelfde meemaakt en zich afvraagt waarom ze geregeld zo down is en dan verdrietig is om van alles uit het verleden. Verdrietig omdat je minder contact hebt met je kind die uit huis is bijvoorbeeld en je overleden moeder en allemaal dat soort dingen, dat grijpt je dan allemaal nog meer aan dan wanneer je stabiel bent en niet die hormonen in je lichaam razen.

Oude flow waar ben je?

Mijn puberdochter ligt nog lekker op bed. Nog steeds! Pubers he. We gaan er straks gewoon een gezellige middag van maken, met lekker ergens eten en eerst even naar een kringloop (vind ik namelijk veel leuker!) en daarna pas de Primark in bijvoorbeeld waar zij persé heen wil (vreselijke winkel maarja). En hopen dat ik weer die oude flow krijg, van zin in het leven en plannen en zin in de toekomst en goede voornemens en blij/vrij gevoel.

Berichtje uit het verleden

Gisteren voor het slapen ook de whatsapp-chat tussen mij en een goede kennis eens nagelezen. Ze is begin dit jaar overleden. Zij was (ook) kunstenares en ik mantelzorgde voor haar oude moeder die bij mij in de buurt woonde. Ze stuurde me af en toe mooie quotes of gewoon even een gezellig kattebelletje of mooie plaatjes die ze tegenkwam die ik ook wel zou waarderen. 

Je weet nooit waar het toe leidt

De quotes die ze toen stuurde en de dingen die ze me schreef krijgen nu veel meer betekenis. Ik was in die tijd ook bezig met een nieuwe baan en voelde me toen ook niet helemaal zeker of ik de juiste keus wel gemaakt had en toen schreef ze: ''gewoon doen Soek, je weet nooit waar dat weer toe leidt''. Zoiets, ik zal het straks hieronder plakken als screenshotje. Zodat ik het zelf nooit meer kwijt zal raken (ze verwoordde het dus iets anders, maar ik heb de essentie goed onthouden dus hihi).

Ik ben héél benieuwd naar mijzelf

Ik hoop dat ik over een aantal jaren ook (net als zoveel mensen waarover ik lees) bezig ben met een droom op te zetten, een plan uit te werken, leuke clubjes gevonden te hebben, voldoening te hebben uit werk etc. Ik ben bereid daar heel hard voor te werken, want werken kan zo fijn zijn als je een visie hebt. Ik voel van binnen dat ik ergens naartoe moet, mijn hele leven denk ik al dat iets op mij staat te wachten om opgepakt te worden en groots uit te pakken, maar nog steeds heb ik geen idee wat dat is. Misschien is het mijn tijd nog niet helemaal en was eerst mijn gezin aan de beurt (ik heb 4 kinderen waarvan 2 al uit huis en volwassen). Misschien ben ik ongeduldig en zorgmoe. Dat schijnt ook een natuurlijk proces te zijn als je kinderen ouder worden. Zorgmoe, omdat het tijd is om weer meer voor jezelf te leven en verder te kijken. Ik ben héél benieuwd naar mijzelf.