Mijn aparte fascinatie

Ik zat een paar uur geleden in de auto naar huis, heerlijk omhuld door mijn lekkere dikke winterjas en voelde me sinds lange tijd vredig. Niet dat alle zorgen ineens opgelost zijn, maar er was een moment van even helemaal niets hoeven. De dag was fijn geweest, morgen is ook fijn en hoeft niks en eigenlijk zijn er ook helemaal geen levensbedreigende problemen.

Een plek waar je jezelf kan zijn

Wat ook helpt is dit plekje hier op Blogspot wat ik voor mijzelf aan het creëren ben. Een plek waar niets hoeft, alles mag en ik dingen kan plaatsen die in mij omgaan en die ik niet wil vergeten of dingen die mij inspireren. Dat geeft een soort rust. Misschien ook iets vertrouwds wat ik al heel lang kwijt was; een weblog waar ik 100% mijzelf durf te zijn.

Zoekend naar een verhelderend inzicht

Ik lees veel, om te kunnen leren van andere mensen. Ik ben heel nieuwsgierig naar hoe andere mensen iets aanpakken en over dingen denken en misschien hoop ik het meest om tijdens het lezen op een stukje inzicht te stuiten die mijn beeld van iets in een ander licht kan zetten. Een verhelderend inzicht krijgen in iets en dingen beter kunnen begrijpen. Ik zoek in boeken mijn beletterde goeroes. Dat vind ik ook fijn aan een blog, dan kan ik hier dus af en toe mooie inspirerende levensinzichten opschrijven die me helpen.

De toekomst laat zich steeds een beetje meer zien

Ik heb ook een tijd héél veel gelezen over bijna doodervaringen (BDE's). Ik weet er alles van, maar heb het zelf nog nooit meegemaakt. Ik heb er een fascinatie voor, maar zou niet weten wat ik er mee kan doen verder. Misschien komt dat deel later nog wel eens op mijn pad, zodat duidelijk wordt waarom ik eigenlijk die enorme drang heb om er alles over te willen weten. Dat is eigenlijk een soort omgekeerde levensvisie, dat het leven zich omgekeerd afspeelt en achteraf alles blijkt waarom dingen zo liepen. Je zou ook kunnen leven met het beeld dat alles gewoon gebeurt en daardoor vanzelf dingen daaruit voortvloeien. Ik sluit zelf niets uit, van mijn part kan alles en ik vind het alleen maar interessant. Al denk ik wel steeds vaker dat we misschien wel omgekeerd leven en we niet van geboorte naar doodgaan leven maar dat zich steeds meer ontsluit van onze toekomst en alles eigenlijk al geleefd is. Hmmm...dit gaat heel vaag worden. Laat maar.

Verrassende onthulling

Gisteren was ik mij mijn ouders en vroeg mijn dochter mij om te vertellen wat ik dan weet van datgene wat die mensen meemaken als ze doodgaan. Ik vertelde haar dus wat ik ervan weet en wat al die mensen zonder uitzondering meemaken (fascinerend toch?!) en ineens zegt mijn moeder tegen mijn vader: ''dat heb jij ook meegemaakt he?''. Ik stokte en keek onmiddellijk mijn vader aan die het beaamde en vertelde dat hij vorig jaar vlak na zijn TIA iemand naast zich voelde. Iemand streek over zijn arm, het voelde als een soort wind en hij wist dat er een engel naast hem stond. Hij zweefde ermee naar boven en raakte met zijn vinger de zolder aan waar hij door moest. Hij wist dat hij uit het leven gehaald werd. Hij zei toen dat hij nog niet wilde gaan. En kwam toen ineens weer beneden in zijn lichaam terecht. Hij zei dat het absoluut niet aanvoelde als een droom en ook niet als een delier, maar heel echter was dan echt. Wat ik fijn vond is dat hij zei; '' En weet je, doodgaan is helemaal niet erg, het is best fijn eigenlijk. En ik dacht helemaal niet aan jullie en hoe erg dat voor jullie zou zijn, egoïstisch he? Maar daar ben je dan helemaal niet mee bezig''.

Niet bang voor de dood

Ik weet nog dat op het moment dat dat gebeurde ik met mijn zusje op de gang zat van het ziekenhuis omdat de doktoren en onze moeder alleen bij mijn vader waren omdat het zo slecht ging. Aan alles voelde ik dat het niet goed zat, ik zat er ook bij namelijk dat hij die TIA kreeg en dat zag er zo fout uit. Niet persé eng, maar hij reageerde zo gek op ons. Zo bijzonder dat mijn vader (die al een jaar kantje boord leefde door allerlei kwalen en operaties toen) dit kan navertellen en wat er met hem gebeurde. Het stelt me zo gerust dat hij niet bang was en dus ook niet zal zijn straks als hij echt naar de andere zijde zal gaan. Hopelijk duurt dat nog vele jaren en blijft het zo goed gaan zoals het nu wonderbaarlijk genoeg gaat. Ik ben zo ontzettend dankbaar dat mijn ouders nog leven.

Beetje bijzonder waarom ik hierop kom. Misschien, als jij dit ooit leest in de toekomst, weet jij ook wel iets van BDE's af en wil je me daar over vertellen? Ik ben eén en al oor.