Lanterfanter krijgt ritme

Dit ga ik zo missen:

Vroege ochtend. Niet meer zo vroeg, maar toch. De pubers zijn naar school, man is naar werk en ik zet koffie. Ik ben alleen en geniet zo van deze energiegevende rust en het vooruitzicht dat niets hoeft en van alles uitgesteld kan worden. Als werk maar af komt, maar dat lukt me ook wel in de avond als dat moet.

Dit ga ik niet missen:

Niemand om mee te praten (geen collega's), geen vast ritme, geen vrij gevoel na werktijd. Eigenlijk is de scheidslijn tussen werk en privé flinterdun, juist omdat het allemaal zo makkelijk kan. Ik voel me vrij, maar ook té vrij om van alles uit te stellen zodat ik in de avond en in het weekend ineens van alles nog ''even'' moet.

De eenzaamheid van het thuiswerken

Ik denk dat vooral de eenzaamheid van het thuiswerkbestaan me weer tot een kantoorbaan heeft gedreven. Zelfs al weet ik uit ervaring heel goed wat dat inhoudt. Ik heb op plekken gewerkt waar bijvoorbeeld een collega het op mij voorzien had omdat ze bang was dat ik haar baan zou inpikken; genegeerd worden (als nieuweling) was mijn deel en nog nooit heb ik me zo eenzaam gevoeld.

De oude ervaring

Wellicht ook omdat in diezelfde periode mijn man van mij wilde scheiden en al jaren een scharrel erbij bleek te hebben. Ik herinner me nog goed die loeizware kei die achter mijn fiets hing (bij wijze van spreken). Ik kon mijzelf nog net naar het kantoor toe slepen, maar wat een hel. Misschien ben ik daarom nu ook zo overdreven bang, verward en gesplinterd van binnen. Die oude ervaring komt als een soort filter over mijn toekomstbeeld te liggen, bang om weer met zo'n zwaar gevoel naar werk te moeten.

Reden om bewust tijd vrij maken 

Ik zal ook het zomaar spontaan afspreken met mijn ouders en semi-werkloze vriendin missen. Die hebben wel de hele dag de tijd. Maar als ik heel eerlijk ben dan viel het aantal keren dat je werkelijk door de week afspreekt ook wel weer mee. Vaak komt er toch iets tussendoor (al helemaal als je nog kinderen thuis hebt en een man) en besides..een vriendin heeft ook niet altijd de tijd. In mijn herinnering lijkt dat zo, maar ik heb haar bijvoorbeeld nu al 2 weken niet gezien, terwijl ik nu nog wél overdag mijn eigen tijd kan indelen. Misschien is ritme hebben juist ook wel weer een katalysator om wél bewust vrij te maken in plaats van te denken: ''ach, het kan altijd wel dus doe maar even nu niet want...''.

Blogland wandelgang

Ben ondertussen al heel wat rondjes door blogland gelopen en kom langzamerhand weer erg leuke blogs tegen. Nog nooit in zo'n korte tijd zoveel inspiratie opgedaan aan boeken / uitspraken / gedachten / tips etc. Erg leuk. Maar kost ook best veel tijd zeg, merk ik! Mijn dag is ineens een stuk korter en ik moet er echt een vast tijdstip voor prikken, wat dan mooi -in dat door mij zo begeerde- ritme gepast kan worden vanaf januari.

Lanterfanter gaat gepland leven

Dit lijkt me wel wat (en let wel, ik ben van nature een lanterfanter):
Vrij,Za,Zo vrij (die vrije vrijdag heb ik er echt met geweld af moeten smoezen, want het was een fulltime job): paar uur per dag creatief bezig zijn in mijn woman cave in de tuin, erop uit, oh ja!: op vrijdagochtend nietsen met koffie en boek, tijd voor gezin en shoppen met puberdochter bijvoorbeeld..er is nu wat extra geld, ook weer een voordeel.

Zondag: voor 4 avonden avondeten voorbereiden (dan heb ik nog wat aan mijn avonden, we eten nu altijd zo laat en dan is de avond zo kort)

Doordeweeks: 5:30 opstaan (hahahaa lukt me toch nooit maar goed...stel he), 5:40 koffie en wat luchtigs ontbijten, boekje/krant of blogs erbij (moet me-time voorstellen), meditatie van 10 minuten (gooi ik er dan ook maar gelijk even in, nog meer me-time voor de kantoorrush begint en ik mijzelf verlies). Even kijken, dan zit ik nu op 6:30 ofzo en dan moet ik nog opschieten want time flies, dan van 6:30 tot 7 douchen en aankleden en mascara op en wallenwegwerken, van 7 tot half 8 zou ik iets sportiefs kunnen doen..maar nee, dan moet je daarna weer douchen en om 8 uur moet ik op het werk zijn en dat is 20 minuten rijden. Nou ja, dan kan 6 uur opstaan ook gerust. Zo, dat valt mee (not!!). Ik sta nu normaal om half 9 op of later. Da's effe op zijn zachtst gezegd: wennen.

Komt goed.
(Emoji met extreem angstig gezicht)
(Emoji met knipoog, want ach...)