Gedachten tijdens knoflook snijden

Ik wil door mijn leven kunnen scrollen later. Daarom wil ik dit blog.

Een dagboek dat ik mee kan nemen, overal naartoe. Eerder eentje die mij meeneemt overal naartoe, want heel mijn leven zal ie ergens in de lucht hangen. In the cloud. Niet eentje die thuis slingert. Je wilt door de mensen dichtbij niet van zo dichtbij bekeken worden, dat wil je alleen maar in alle anonimiteit.

En nergens kan je zo openbaar anoniem zijn als op het web. Ik wil mijzelf beter leren kennen. Mijzelf op een rijtje zetten. Niet nadenken wie of wat het leest. In al mijn anonimiteit kan ik helemaal mijzelf zijn. Dus hier ben ik.